Tineke Wandelt Deel 8: Zwitserland, de laatste dag

Op de allerlaatste dag in Zwitserland deed ik een kleine misstap en raakte mijn voet zwaar gekneusd. Dat was vlak voor het moment waarop alles ingepakt en schoongemaakt moest worden. En ik kon op dat moment echt geen stap meer verzetten. Mijn vriendinnen feliciteerden mij met het uitstekend gekozen moment om te moeten gaan zitten en alles aan anderen te moeten overlaten.

Dus, gewoon stilzitten op het terras boven het Lago Maggiore, uitkijken over de met bloemen en vooral vlinderstruiken overdekte hellingen en in verwondering staren naar de voortdurend veranderende lucht. En dankbaar zijn dat mijn voet mij iets te zeggen heeft: ga eens gewoon stilzitten en nietsdoen.

De volgende ochtend waren we toch gewoon klaar om te vertrekken. Ik kon alleen niet rijden…… overgeven dus!

Krijg jij wel eens duidelijke signalen van het universum dat je even stil moet staan?